Niet zo gek lang geleden kreeg ik het in mijn hoofd: het maken van een fotoboek vol met piemels. Geen stijve piemels, gewoon piemels in russtand. Waarom? Waarom niet! De piemel is toch vaak een onderwerp waar een taboe op rust.
En ik vroeg me dan ook af: Hoe blij zijn de piemeldragers eigenlijk met hun piemel?
Want zeg eerlijk; ze zijn er in allerlei soorten en maten. In verschillende kleuren. Met haar en zonder haar. Nouja, het is duidelijk. Verschillen zat! Dus zoek ik 100 piemels die mee willen doen met dit project!
En natuurlijk ook de mensen die bij deze piemels horen. Piemels zijn interessante lichaamsdelen, maar praten kunnen ze (helaas) niet.
Dus vandaar dat ik ook graag in contact kom met de eigenaar van de piemel:-)
Naast het vereeuwigen van de piemel is het ook de bedoeling dat ik met de piemeldrager zelf in gesprek raak. Want geloof het of niet.. elke piemel heeft een verhaal. En deze verhalen... die lopen behoorlijk uiteen.
JUDO
Daar waar ik vroeger de gezamenlijke douchemomenten skipte, na een middagje zweten op de judomat, stap ik nu in vol ornaat de lokale sauna binnen. De sauna, waar tientallen andere piemeldragers met hun penis (en de rest van hun lijf) een ijskoud dompelbadje nemen na een opgieting 🥵. Nu moet ik wel zeggen dat mijn piemel daar over het algemeen niet heel goed tegen kan: kou 🥶 Op een of andere manier probeert hij dan ook de warmte uit zijn "kraag" te halen door zich erin te verstoppen. Begrijpelijk ook.
Ik had in dezelfde tijd ook een vriendengroep. Naast dat we bijna elk weekend de kroegen van Stratumseind (Eindhoven) onveilig maakte, zagen we elkaar ook elke woensdagavond; "Men's Eve" (mannen avond). Gezellig ouwehoeren, biertjes drinken, chips eten, muziek luisteren.. dat soort belangrijke zaken.
Daar waar ik als 15-jarig menneke met eerlijkheid nog erg onzeker was over mijn piemel, was ik tevens altijd jaloers op één van mijn vrienden. Ik zal hem voor het gemak even Piet noemen.
TOPLUL
Piet was (en is) een knappe jongen. En groot geschapen. Hij had duidelijk vooraan in de rij gestaan toen ze de piemels aan het uitdelen waren. En hij was niet alleen groot, maar ook de vorm was mooi. Afijn.. in mijn ogen een TOPLUL. En dat wist Piet ook.
Hij liep er ook mee te koop! (niet letterlijk). Hij liet hem dan ook met regelmaat aan zijn vrienden zien en swaffelde er van alles mee op de terugweg naar huis (auto's, lantaarnpalen, prullenbakken, etc.) Alleen objecten.......en heel af en toe een goede vriend.
Piet droeg zijn piemel met trots! En dat zag je.... niet zozeer aan zijn piemel zelf, maar je zag het meer aan zijn houding; zijn manier van "zijn". Hij stapte zelfverzekerd met zijn naakte pielemuis in elk bed van welk meisje dan ook. Dat heeft hem veel pleziertjes en avontuurtjes gebracht. Tussen de lakens, maar wellicht ook wel in het dagelijkse leven.
De laatste alinea zijn aannames; ik spreek Piet al een tijd niet meer.
Ik ben benieuwd naar zijn verhaal....
HEY LUL
Afijn, de kop is eraf. Mijn piemel staat erop! Het is geen selfie geworden, maar mijn goede vriend en mede piemeldrager Richard heeft mij vastgelegd. 100% niet eng! Het was 100% leuk en ontspannen. Zo moet dat ook. Ik wil niet al teveel " bloot" geven, vandaar mijn handen voor mijn zaakje. Benieuwd naar het eind resultaat? Bezoek dan eens mijn instagrampagina: instagram.com/heypiksel
Hier zal ik met regelmaat de gepixelde (gepikselde) versie van een piemel laten zien.
Wil je mee doen? Of meer van dit soort lulverhalen lezen?
Follow me!
Vind het een super uitdaging wat je wil halen